Het maken van een portret is meer dan alleen het plaatsen van ogen, neus en mond. Het is een spannend samengaan van allerlei factoren die het zo bijzonder maken. Een gezicht is altijd in beweging en kan in een ‘oogwenk’ van uitdrukking veranderen als een landschap van steeds veranderende emoties. Ogen, mond, spiertjes, huidskleur, schaduwen: alles beweegt voortdurend.
Als je dit in een stilstaand beeld wilt laten zien kun je allerlei visuele effecten gebruiken. Combinaties van kleur, onverwachte invalshoeken en allerlei details kunnen bij de kijker een veelheid aan indrukken teweegbrengen. Tegelijkertijd is er ook ‘beweging’ in wat iemand wil laten zien van zichzelf of de ander in het portret dat wordt geschilderd, als uiting van een mening of van een zeer kwetsbaar gevoel, of een uiting van identiteit.
Wat ga je doen?
Deze week bestudeer je het maken van een portret op verschillende manieren. Je doet dat met teken- en schildermaterialen, zoals potlood, houtskool, pastelkrijt, acrylverf en gouache. Eerst maak je studies, zowel met een levend model en elkaar als voorbeeld, maar ook naar aanleiding van krantenfoto’s en bijvoorbeeld televisie. Je bestudeert verschillende gezichtsuitdrukkingen en de overgangen daartussen. Je duikt in de extremen: emoties zoals blijdschap en verdriet, agressie, angst en extatisch geluk, liefde.
Daarnaast interview je iemand om te kijken hoe je achtergrondinformatie zou kunnen verwerken. Je onderzoekt wat voor invloed zachte en harde kleuren en veel of weinig contrast hebben. Ook de plaatsing op het vlak en de ruimte rondom het portret speelt een rol in hoe we het ervaren.
Als eindwerkstuk maak je één groot ‘portret’; een kop, waarin je van alles verwerkt wat je de week bestudeerd hebt. Deze persoon hoeft niet meer herkenbaar te zijn als portret zoals we dat gewend zijn. Het bevat elementen die jij belangrijk vindt voor het idee dat je gedurende de eerste dagen van de week hebt ontwikkeld.
